Ο αυτοέλεγχος σχετίζεται με την ικανότητα του ατόμου να ελέγχει τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές του, καταστέλλοντας τις όποιες παρορμήσεις του για την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων του. Ο αυτοέλεγχος είναι μια δεξιότητα, η οποία αφορά την ικανότητα του ατόμου να παρακάμπτει, να διακόπτει και να τροποποιεί τις αποκρίσεις του στα
Είδαμε πως ο τρόπος παρέμβασης του Άλλου στο αίτημα ή μη του παιδιού θα νοηματοδοτήσει το πως θα αναλάβει την επιθυμία του και το πως θα συνδεθεί με τους άλλους στον κοινωνικό δεσμό. Επομένως, η πρωταρχική σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ του υποκειμένου με τον γονεϊκό Άλλο μπορεί επιπλέον να αποτελέσει και μια ενδιαφέρουσα θεωρητική
Είδαμε ότι η έλλειψη της έλλειψης είναι το αίτιο που η υποκειμενική λειτουργία αποτυγχάνει να σταθμίσει και να ανταπεξέλθει στην εισβολή του μη-νοήματος γεγονός που οδηγεί στην ανάδυση του άγχους. Καθώς επίσης ότι η έλλειψη ως στοιχείο της υποκειμενικής δόμησης δημιουργεί το πεδίο της επιθυμίας. Για να κατανοήσουμε την έννοια της επιθυμίας σε σχέση
Εάν στην φροϋδική θεωρία, όπως είδαμε, το άγχος συνδέεται με το φόβο επανάληψης πρώιμων αγχογόνων εμπειριών αλλά και με φαντασιώσεις που αφορούν το μητρικό αντικείμενο αλλά και εν γένει εκείνο του πατέρα, στο λακανικό ψυχαναλυτικό πεδίο η προσέγγιση για το άγχος εστιάζει στην υποκειμενική λειτουργία που αποτυγχάνει να ανταπεξέλθει στην εισβολή αυτού του μη-νοήματος.
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για το άγχος μέσα σε λίγες γραμμές, ιδιαίτερα όταν το επεξεργάζεται μέσα από το φακό της ψυχανάλυσης. Το άγχος είναι ένα φαινόμενο που δεν κάνει διακρίσεις ως προς το φύλλο ή την ηλικία και η πρώτη «συνάντηση» με αυτό συμβαίνει ήδη κατά την παιδική ηλικία. Η συνάντηση αυτή
Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι με αναπηρία ανήκουν στον εαυτό τους και όχι στην οικογένεια, στο γιατρό ή στην κοινωνία. Κάθε άνθρωπος με κάποια αναπηρία είναι διαφορετικός και ανεξάρτητα από το χαρακτηρισμό που του προσάπτεται για την ευκολία των άλλων, παραμένει εντελώς «μοναδικός» άνθρωπος. Δεν υπάρχουν δύο όμοια παιδιά με αναπηρία που να συμπεριφέρονται και
Το μεγάλωμα ενός παιδιού αποτελεί ένα δύσκολο έργο. Πόσο μάλλον, όταν μια μητέρα καλείται να μεγαλώσει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσει να απενοχοποιήσει η ίδια τον εαυτό της και να αποδεχτεί το παιδί με τη διαφορετικότητα του. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δένει κανείς τα παπούτσια, να επικοινωνεί. Το φυσιολογικό για
Το «επάγγελμα» του Γονιού είναι το πιο σημαντικό που θα ασκήσει ποτέ κάποιος, ωστόσο, ελάχιστοι γονείς περνούν από κάποια εκπαίδευση. Επικρατεί η αντίληψη ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν έμφυτα πως ανατρέφονται τα παιδιά, πώς να τα αντιμετωπίζουν όταν δεν είναι συνεργάσιμα, πώς να εξισορροπούν τις ανάγκες των παιδιών με τις δικές τους και πώς να εξασφαλίσουν
Η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης βρίσκει εφαρμογή στην αγωγή ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες ή νοητική αναπηρία. Κάθε άτομο μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο, έχει διαφορετικές νοητικές δυνατότητες και αδυναμίες και χρειάζεται να το λάβουμε υπόψη στο πώς να το εκπαιδεύσουμε και στο πώς να το αξιολογήσουμε. Χρειάζεται να εξασφαλιστούν διαφορετικές δραστηριότητες για κάθε είδος νοημοσύνης και
Ο πατέρας της εξελικτικής ψυχολογίας Jean Piaget (1969) θεωρούσε ότι η νοημοσύνη είναι ένας δυναμικός μηχανισμός, ο οποίος οικοδομείται προοδευτικά, έχοντας σαν βάση την κληρονομικότητα, αλλά συγχρόνως, ακολουθώντας την πορεία και την εξέλιξη που το περιβάλλον θα καθορίσει. Η νοημοσύνη δηλαδή, ορίζεται από την κληρονομικότητα, αλλά καθορίζεται από το περιβάλλον. Νοημοσύνη λοιπόν, σύμφωνα με τον
Ο ρόλος της μητέρας είναι πολύ σημαντικός για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Η σχέση της μητέρας με το παιδί θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «γονεïκή συμμαχία», δεν είναι φιλία. Η μητέρα είναι σημαντικό να είναι κοντά στο παιδί, να ακούει τις ανησυχίες του και να λέει τη γνώμη της, χωρίς όμως κριτική διάθεση. Το παιδί
Γιατί τα παιδιά δεν είναι συνεργάσιμα; Η συμπεριφορά των παιδιών, τα παιχνίδια και τα κόλπα που κάνουν έχουν ένα και μόνο στόχο, ο οποίος είναι να τραβήξουν την προσοχή των γονέων (δασκάλων, παππούδων κλπ). Το παιδί όμως δεν το ενδιαφέρει αν θα κερδίσει την προσοχή των γονέων με θετικό ή αρνητικό τρόπο (π.χ. με το
Copyright © 2025Psychologistsonline.gr
Κατασκευή ιστοσελίδων www.makemyweb.gr
