Ο ρόλος του γονέα έγκειται στο να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού τόσο βιολογικά όσο και συναισθηματικά. Το πρώτο μέλημα του γονιού είναι να παρέχει στο παιδί προστασία, στέγη, τροφή, ένδυση, υλικά αγαθά, εκπαίδευση εξασφαλίζοντας την επιβίωσή του και προάγοντας την ανάπτυξή του. Ωστόσο, ο ρόλος του γονέα δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω. Ο γονιός χρειάζεται να συμβάλλει επίσης, στη συναισθηματική ωρίμανση του παιδιού με το να σταθεί πλάι του, παρέχοντάς του ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Επιπλέον, ο γονεïκός ρόλος περιλαμβάνει την αποδοχή του παιδιού από τους γονείς, την αναγνώριση της ατομικότητας του και το σεβασμό της προσωπικότητάς του. Ακόμα, είναι σημαντικό οι γονείς να αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του παιδιού, στο επίπεδο που το ίδιο θα αισθάνεται ασφαλές και παράλληλα να θέτουν σαφή όρια προς το παιδί. Πολύ βασικό τέλος, για μια υγιή συναισθηματική ανάπτυξη και αυτογνωσία του παιδιού, είναι να καλλιεργήσουν οι γονείς από πολύ μικρή ηλικία την ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί τους και το διάλογο.
Η γονεïκή παρέμβαση αρχίζει με τη σύλληψη του παιδιού. Η αγκαλιά του πατέρα με την σύντροφό του παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εγκυμοσύνη. Στη βρεφονηπιακή περίοδο (0-6 έτη), η σχέση με την μητέρα είναι πρωταρχικής σημασίας, καθώς θα αποτελέσει πρότυπο για όλες τις μετέπειτα σχέσεις στη ζωή του νέου αυτού ανθρώπου. Η μητέρα χρειάζεται να παρέχει τη βασική εμπιστοσύνη στην ύπαρξη και να φιλτράρει το άγχος του παιδιού που φοβάται ότι θα καταστραφεί. Ο ρόλος του πατέρα είναι επίσης, σημαντικός, καθώς με την έκφραση του «όχι» φέρει το νόμο, βάζει τα όρια στο παιδί και το «σώζει» από την αίσθηση της παντοδυναμίας που αναπτύσσεται σε αυτή την ηλικία.
Από το δεύτερο χρόνο ζωής του, το παιδί αρχίζει σιγά σιγά να εξατομικεύεται. Μέσα από τη διαδικασία ελέγχου του σώματός του αρχίζει να λέει «όχι-ναι». Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται μεγάλη υπομονή από τους γονείς ώστε να αντέχουν τις ματαιώσεις από μέρους του παιδιού χωρίς να το τιμωρούν. Λίγο πριν τη σχολική ηλικία του παιδιού, οι γονείς χρειάζεται να προετοιμάσουν το παιδί να ενεργοποιηθεί κοινωνικά.
Με τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, η μητέρα προσπαθώντας να φέρεται ισάξια και στα δύο παιδιά αποτυγχάνει. Συχνά, κάποιο από τα παιδιά νιώθει αδικημένο. Η καλύτερη παρέμβαση είναι να φέρεται στο κάθε παιδί ξεχωριστά ανάλογα με την προσωπικότητά του.
Κατά την παιδική ηλικία (6-9 ετών), το παιδί καλείται να οριοθετήσει το φύλο του. Η ταυτότητα φύλου του αγοριού εξαρτάται από τη σχέση με τον πατέρα του. Ο πατέρας σε αυτή τη φάση χρειάζεται να σταθεί δεκτικά απέναντι στην οργή του αγοριού, προκειμένου να μπορέσει στη συνέχεια το παιδί να εκφράσει και τα θετικά του συναισθήματα. Ο πατέρας για το κορίτσι αποτελεί την πρώτη του σχέση με το αντίθετο φύλο, οπότε είναι μεγίστης σημασίας να μην το ενοχοποιήσει αποφεύγοντας να σχετιστεί μαζί του. Ο ρόλος του πατέρα χρειάζεται να είναι προστατευτικός και να δίνει την ικανότητα να έχει το κορίτσι αυτοεκτίμηση στη σχέση του με το αντίθετο φύλο.
Στην προεφηβεία (9-12 ετών), οι γονείς χρειάζεται να ενισχύουν το παιδί με θάρρος και εμπιστοσύνη στις ικανότητές του και να του υποδεικνύουν τις ευθύνες του. Χρειάζεται να περιοριστεί το «χάιδεμα» χωρίς όμως, να χαθεί η συναισθηματική εγγύτητα και προστασία του παιδιού.
Στην εφηβεία (12-17 ετών), οι γονείς είναι σημαντικό να αποδέχονται την αφύπνιση της σεξουαλικότητας του παιδιού τους. Για το λόγο αυτό, οι γονείς σε αυτή την ηλικιακή φάση χρειάζεται να δέχονται ενημέρωση από ειδικούς και να αποκομίζουν γνώσεις για το πώς θα επιτελέσουν καλύτερο το ρόλο τους. Είναι σημαντικό να διατηρούν επικοινωνιακή στάση με το παιδί και να προάγουν την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό τους. Οι γονείς σε αυτή τη μεταβατική φάση του παιδιού είναι καλό να επιτρέπουν στο παιδί να έχει τη δική του προσωπική ελευθερία και να το επιβλέπουν διακριτικά. Η επικριτική διάθεση από την πλευρά των γονέων δεν βοηθάει. Ωστόσο, όμως, είναι σημαντικό να μην χάνεται ο γονεïκός ρόλος, ο οποίος προσφέρει ασφάλεια στο παιδί. Στην κύρια φάση της εφηβείας (14-17 ετών), η γονεïκή παρέμβαση είναι σημαντικό να ενισχύει το παιδί ώστε να παίρνει πρωτοβουλίες.