Γιατί τα παιδιά δεν είναι συνεργάσιμα;
Η συμπεριφορά των παιδιών, τα παιχνίδια και τα κόλπα που κάνουν έχουν ένα και μόνο στόχο, ο οποίος είναι να τραβήξουν την προσοχή των γονέων (δασκάλων, παππούδων κλπ). Το παιδί όμως δεν το ενδιαφέρει αν θα κερδίσει την προσοχή των γονέων με θετικό ή αρνητικό τρόπο (π.χ. με το ξύλο), του φτάνει οι γονείς/ο δάσκαλος να ασχοληθούν αποκλειστικά μαζί του.
Πώς πρέπει να αντιδρούμε;
- Αποδοχή της ενέργειας του παιδιού με φυσικότητα
π.χ. «Γιώργο, βλέπω ότι δεν θέλεις να φας σήμερα, εντάξει».
- Χρειάζεται να συγκρατείτε το θυμό σας και να παραμένετε στοργικοί ακόμα και όταν το παιδί σας εξωθεί στα άκρα.
- Βεβαιωθείτε πως όταν εξηγείτε κάτι στο παιδί, η στάση σας είναι διδακτική και ο τόνος σας παραμένει φιλικός.
- Να φέρουμε το παιδί αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πράξεων του
π.χ. «Να σου θυμίσω μόνο Γιώργο, ότι το τραπέζι για φαγητό θα στρωθεί
ξανά το βράδυ» (δεν θα προσπαθήσουμε να ταΐσουμε το παιδί στο
ενδιάμεσο).
- Υπενθυμίζω, ενημερώνω όχι με κακία, αλλά με φυσικότητα ότι αφού συνέβη αυτό το ατυχές γεγονός έτσι θα πρέπει να ενεργήσει το παιδί τώρα.
- Υπάρχουν δύο είδη συνεπειών:
Φυσικές συνέπειες
Γεγονότα που συμβαίνουν από μόνα τους όταν τα παιδιά κάνουν κάτι ή δεν
κάνουν κάτι- χωρίς καμία δική σας παρέμβαση
π.χ. «αν δεν φας το φαγητό σου, θα πεινάσεις»
«αν αφήσεις το τετράδιό σου στη βροχή, θα χαλάσει»
Λογικές συνέπειες
Συνέπειες που έχουν κάποια λογική σχέση με τη συμπεριφορά που θέλετε να
διορθώσετε. Με αυτό τον τρόπο διδάσκετε στα παιδιά ότι οι πράξεις τους
έχουν κάποιες επιπτώσεις και τα ίδια είναι υπεύθυνα για τη συμπεριφορά τους
π.χ. «Αν δεν ετοιμαστείτε σε πέντε λεπτά δεν θα σας πάρω μαζί μου στη
γιαγιά» (τηρούμε πάντα αυτό που λέμε).
«Εφόσον έβρεξες το κρεβάτι σου, θα πρέπει να βάλεις καθαρά σεντόνια».
- Αναζητάμε συχνά μέσα στην ημέρα έστω και την πιο μικρή ένδειξη θετικής συμπεριφοράς του παιδιού και δίνουμε όλη μας την προσοχή και το επιβραβεύουμε για αυτήν.
π.χ. Σηκώθηκε από μόνο του να πάει να πλύνει το πινέλο του, ή να φορέσει τα
παπούτσια του – το επιβραβεύουμε.
«Διάβασες αυτό το βιβλιαράκι όλο μόνος σου – μπράβο είσαι σπουδαίος».
«Έφτιαξες αυτή την υπέροχη ζωγραφιά!»
Θυμηθείτε:
- Σεβασμός – όχι τιμωρία
- Ενθάρρυνση για καλή αυτοεκτίμηση
- Να διαχωρίζετε την πράξη από τον δράστη
π.χ. όχι «είσαι απρόσεκτος», αλλά «μου φαίνεται πως έχυσες το γάλα σου, έλα να το καθαρίσουμε».
Με αυτό τον τρόπο το ΑΤΥΧΗΜΑ μετατρέπεται σε ΕΜΠΕΙΡΙΑ από την οποία το παιδί κάτι θα αποκομίσει.
Βασιλική Δημητρακοπούλου
Ψυχολόγος MSc